درد زندگى

     دلم تنگ شده...   برای عکس هایی که پاره کردم و   سوزاندمشان...   برای دفتر خاطراتم که مدتهایت دیگر چیزی در   آن نمی نویسم...   حتی برای آدم های حسودی که دور و برم   می چرخیدند و خیلی دیرشناختمشان   برای بی خیالی و آرامشی که مدتهاست دیگر   ندارمش...   خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...   و برای خودم که حالادیگرخیلی عوض شده ام!!!   کارم به جایی رسیده که این روزها   حتی اگر خون گریه کنم   عمق همدردی دیگران با تو یک کلمه است:   " آخی"   همه شان همین گونه اند   امشب به قصه دلت گوش می کنند...   فردا تو را مانند قصه از یاد می برند...   ولی تو!   تنها تو...     بارانی ات را بپوش و در آغوش بگیر مرا...   ابر،ابر گریه دارم...!!